رابطه‌ای که در مشاوره و روان‌درمانگری بین مشاور و مراجع ایجاد می شود اساس فرایند درمانگری است. در این فصل ما کیفیات و خصوصیات رابطه یاریگرانه را مورد بررسی قرار می دهیم.
مروری بر رابطه یاریگرانه
تعریف:پپینسکی و پپینسکی رابطه یاریگرانه را به عنوان سازه ای فرضی جهت تعیین خصوصیات استنباطی تعاملی قابل مشاهده بین دو نفر تعریف کرده اند.
از مجموع تعاریف در میابیم که رابطه یاریگرانه فرایندی یکتا و پویاست که در آن فردی به دیگری کمک می کند تا منابع و توان درونی اش را برای رشد در جهت مثبت و به فعلیت در آوردن توان بالقوه فردی به منظور دستیابی به زندگی با مفهوم به کارگیرد.
تعریف بالا شامل رابطه پدر ومادر و . . . نیز می شود اما رابطه یاریگرانه مشاور و راجع به دلایل زیر منحصر به فرد است:
مهربانی و عطوفت:
جدی بودن،
رشد و تغییر،
...
