شهادت امام عسکرى(ع) و امامت امام زمان‌(عج)

ازآنجاکه شخصیت‌های بزرگ شیعه در زمان امام حسن عسکری (ع)فشار بیشتری قرار داشتند، امام به‌تناسب مورد، هر یک از آنان را به نحوی دلگرم و راهنمایی می‌کرد و روحیه آن‌ها را بالا می‌برد تا میزان صبر و آگاهی‌شان در برابر فشارها، تنگناها و فقر فزونی یابد.

دوران امامت امام حسن عسکری(ع)، در حالی آغاز شد که خلفای عباسی محدودیت‌های فراوانی برای آن حضرت، در ابعاد مختلف، ایجاد کرده بودند. علت اتخاذ این رویکرد، گرایش عمومی مردم به امام حسن عسکری(ع) و افزایش چشمگیر پیروان آن حضرت در سرزمین‌های اسلامی، به‌ویژه در عراق و ایران بود.

در چنین شرایطی، امام(ع) با اتخاذ شیوه‌های مؤثر و راهبردهای کارا، به هدایت شیعیان می‌پرداختند و به شبهاتی که از طرف مخالفان و معاندان مطرح می‌شد، پاسخ می‌دادند.
برای اثبات شهادت امام عسکری علاوه بر شواهد تاریخی همین روایت کافی است که امام حسن مجتبی(ع) می‌فرمایند: جدم رسول خدا به من فرمودند : دوازده امام از اهل‌بیت آن حضرت و برگزیدگان خالصش، صاحب امر (خلافت و امامت) گردند، هیچ‌یک از ما خاندان نیست مگر آن‌که کشته‌شده یا مسموم می‌گردد.
آماده‌سازی اذهان برای امامت امامی که علاوه بر امامت در کودکی و سنی حتی کمتر از دو امام دیگری که در هشت و نه‌سالگی به امامت رسیده بودند، مخفیانه متولد شده بود هم تلاش‌های فراوان امام عسکری و هم امداد غیبی الهی به حضرت حجت را می‌طلبد تا با گذر زمان، شیعه را از آن دوران حیرت گذر دهند.
و اما امروز شیعه می‌ماند و انجام مسؤولیت در برابر امام غریبی که در روایات با لفظ «الطرید الشرید» از او یاد شده. یاری نظام اسلامی... بهترین و اساسی‌ترین راه برای یاری امام زمان و... زمینه‌سازی ظهور. ان‌شاءالله.‌

منافات داشتن حجت بودن امام با آیه 165 سوره نساء

اخیرا یکی از دوستان سوالی برای بنده ارسال کردند که بخشی از آن اینگونه بود:

««اصلا چیزی به نام امام زمان بنابه فرمایش خداوند در قرآن سوره نسا آیه 165 وجود ندارد زیرا الله فرمود پس از پیامبران هیچ حجتی وجود نخواهد داشت که آخوندهای عزیز شیعه فرمان الله را در این مورد نیز قبول ندارند و معتقد هستند خداوند والعیاذبالله اشتباه فرموده است، اما هدایتگرانی در هر قرن وجود خواهد داشت که دین اسلام را تبلیغ می کنند…»»

اما در مورد پاسخِ این پرسش باید به چند نکته به صورت کوتاه توجه داشت.

1. مترجم با توجه لحن پرسشی که مطرح کرده است، آیه را عمدا اشتباه ترجمه کرده است و بخشی از آیه را در ترجمه حذف کرده است.
اصل آیه «رُسُلاً مُبَشِّرینَ وَ مُنْذِرینَ لِئَلاَّ یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللهِ حُجَّهٌ بَعْدَ الرُّسُلِ »به این صورت می باشد. مترجم لِئَلاَّ یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللهِ حُجَّهٌ را به نبودن حجت بعد رسولان الهی ترجمه کرده است در حالیکه از کلمات لِلنَّاسِ عَلَى اللهِ به صورت عمدی چشم بسته است و این منجر به این نتیجه گیری غلط شده است.
آنچه قرآن در این آیه نفی می کند حجت داشتن مردم بر خداوند بعد از رسولان است و این مشکلی با امامت هیچ یک از ائمه ندارد.
2. مفسرین اهل سنت نیز به همین نکته دقت داشته اند و گفته اند که آنچه نفی شده « حجت مردم بر خدا» هست نه هر گونه حجتی.
3. اگر قرار باشد با این آیه بخواهیم حجت را به معنای عام زیر سوال ببریم، لازمه آن نپذیرفتن استدلال همین عزیزان مطرح کننده شبهه است زیرا می شود از آنان پرسید که ایا این سوال شما بر ما حجت است یا نه؟ اگر بگوید حجت نیست پس لازم نیست بپذیریم و اگر بگوید حجت است، سخن خود را نقض کرده است.
4. اگر قرار باشد هیچ حجتی بعد پیامبر اسلام وجود نداشته باشد، حجیت قرآن، و بسیاری از قواعدی فقهی که اهل سنت آن را حجت می دانند را می توان انکار کرد و این چیزی نیست که اهل سنت به آن راضی باشند. به عنوان مثال اهل سنت قیاس را حجت می دانند. آیا باید گفت بنا بر این آیه شما نباید قیاس را حجت بدانید؟!
فخر رازی می‌گوید:
«والذی نذهب إلیه وهو قول الجمهور من علماء الصحابه والتابعین أن القیاس حجة فی الشرع »
گرچه می توان موارد بیشماری از حجت های اهل سنت بعد از پیامبر شمرد، اما به همین میزان اکتفا می شود و این مقدار برای کسی که دنبال حل مساله اش باشد کافی است.